W rocznicę urodzin Jana Góreckiego – działacza „Sokoła” leszczyńskiego

Z okazji rocznicy urodzin Jana Góreckiego z inicjatywy Damian Szymczaka zorganizowana została uroczystość złożenia okolicznościowych kwiatów na grobie braci Góreckich. Bracia spoczywają we wspólnym grobowcu, który znajduje się w centrum cmentarza przy ulicy Kąkolewskiej.

Pamięci Jana

TG „Sokół” w Lesznie reprezentowali: Zygmunt i Danuta Sołtysikowie oraz Julia Nowak, którzy zapalili znicze i położyli dwie wiązanki kwiatów na grobie Jana Góreckiego. Delegacji leszczyńskiego „Sokoła” towarzyszył radny Krystian Maćkowiak. Jedną zakupioną przez Urząd Miasta Leszna, a drugą przez TG „Sokół”. Podobna uroczystość upamiętniająca urodziny braci Góreckich odbyła się w ubiegłym roku z inicjatywy Damiana Szymczaka, który zamierza organizować podobne spotkania corocznie 24 lub 8 maja, bowiem 8 maja 1875 roku urodził się Józef Górecki, a 24 maja jego brat Jan.

JAN GÓRECKI „Słodki” (1879-1938)

Działacz niepodległościowy i społeczny. Urodził się 24 maja 1879 r. w Ostrzeszowie. W 1898 wraz z bratem Józefem przeprowadzili się do Leszna. Założyli tu wytwórnię wódek, likierów, soków i win. Ich kamienica przy ulicy Leszczyńskich 38 (wówczas 17) stała się centrum życia społecznego i politycznego leszczyńskich Polaków. Do wybuchu pierwszej wojny światowej odbywało się w niej większość zebrań polskich stowarzyszeń i organizacji. Znajdowała się tam też filia osieckiego Banku Ludowego (od 1911) zrzeszającego Polaków. W 1902 z inicjatywy kilku leszczynian, w tym Jana, powołano w Lesznie oddział Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Z kolei po powstaniu „Polonii” Leszno (1912) obaj bracia należeli do głównych sponsorów klubu. 28 V 1919 Jan został internowany i wraz z innymi mieszkańcami Leszna przewieziony został do obozu w Żaganiu.

Po wojnie dalej wraz z bratem rozwijał firmę. Józef jednak zajmował się przede wszystkim octownią, od tego czasu na braci mówiono „Słodki” i „Kwaśny”. Jan wchodził w skład Wydziału dla Spraw Ubogich przy Radzie Miejskiej (w latach dwudziestych). Wydział zrzeszał grupę znaczniejszych mieszkańców miasta, którzy działali w niej społecznie. Związek małżeński zawarł z Józefą z domu Frąckowiak. Miał siedmioro dzieci. Zmarł 1 lutego 1938 r. Pochowany został na cmentarzu komunalnym przy ulicy Kasztanowej. Po wojnie rodzina ekshumowała jego zwłoki, które przeniesiono na cmentarz przy ulicy Kąkolewskiej, gdzie złożono je w jednej mogile wraz z bratem Józefem.

Damian Szymczak